مطابق قانون این تسهیلات بیکاری، آن دسته از بیمهشدگانی که بدون میل و اراده بیکار شده و آماده به کار باشند از مقرری بیمه بیکاری برخوردار میشوند. در حال حاضر ملاک اصلی برای حمایتهای قانونی از بیمهشدگان بیکار، غیر ارادی بودن بیکاری آنها است؛ و تنها افرادی که به صورت غیر ارادی از کار بیکار شدهاند میتوانند از مقرری بیکاری استفاده کنند و خروج این افراد از اشتغال به اراده و خواست آنها نبوده باشد. درضمن این تسهیلات بیکاری به بیمهشدگان بیمه تامین اجتماعی مشاغل آزاد هم تعلق نمیگیرد.
گروهی متشکل از نمایندگان اداره کار و رفاه اجتماعی، تعاون و سازمان تأمین اجتماعی مسئول تشخیص ارادی و غیرارادی بودن بیکاری است؛ و شعب تأمین اجتماعی پس از تأیید ادارات نامبرده، درخصوص برقراری و پرداخت مستمری بیکاری برای بیمهشدگان اقدام میکنند.
پرداخت این تسهیلات بیکاری مطابق با حداقل دستمزد است.
به موجب قانون، کارگرانی که مشمول این تسهیلات بیکاری میشوند، پرداخت بیشترین سهم بیمه بیکاری ٨٠ درصد حقوق آنها است که این درصد نباید از حداقل مزد کمتر باشد و ۵۵ درصد از آن به عنوان حداقل مزدی که در سه ماه قبل از بیکاری دریافت کردهاند، ١٠درصد حق همسر و ١٠ درصد برای دو فرزند است.
مشمول قانون کار و تأمین اجتماعی باشند؛
تبعه کشورهای خارجی نباشند؛
مستمری بگیر بازنشسته و یا از کارافتاده کلی نباشند؛
دارای حداقل ۶ ماه سابقه پرداخت حق این تسهیلات باشند؛
در زمره صاحبان حرفه و مشاغل آزاد و این تسهیلات شدگان اختیاری نباشند؛
از محل کار اخراج شده باشند؛
داشتن یک سال قرارداد کار با پرداخت حق این تسهیلات ؛
داشتن کارت پایان خدمت (برای آقایان) و یا گواهی اشتغال به تحصیل